අව් කණ්ණාඩි...

අව් කණ්ණාඩි කදිමයි...
වසන් කරන්නට දෑස...
ඒත්...
අඳුරු කළ වීදුරුව එපිට
පිපිල තිබුණු දෑසමන් මල...
වීදුරුව විනිවිද...
ඔය දෑස් මතින්
ආත්මයට කිමිදී දුටුව බව...
දැක්කෙ නෑ නේද නුඹ...
අනේ...
තව ඩිංගක් ඔය වීදුරුව අඳුරු උනානම්...
එළිවෙනකන්ම...
වැටුන පිණි බරට
ඇකිළුණු පෙති දකීවිද බයෙන්
දෑසමන් මල සිතුවා...
නොදැක්කාට නුඹ.....